Patron
ks. prof. Tadeusz Tomasz Ślipko SJ,
syn Jana i Marii z Wierzbińskich, urodził się 18 stycznia 1918 roku w Stratynie k. Rohatynia, zmarł 1 maja 2015 roku w Krakowie. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego 12 października 1939 roku w Starej Wsi, tam też otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1947 roku. W roku 1937 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, najpierw na Wydziale Matematyczno Przyrodniczym, następnie na Wydziale Humanistycznym w zakresie historii i literatury polskiej. Po wstąpieniu do zakonu studiował na Wydziale Filozoficznym w Nowym Sączu w latach 1941-44 i na Wydziale Teologicznym w Nowym Sączu w latach 1944-46, a później w Starej Wsi (1946-48). W latach 1948-52 odbywał uzupełniające studia w zakresie etyki społecznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W roku 1952 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy Zasada pomocniczości. Na tymże Uniwersytecie i w tym samym okresie czasu (1948-52) podjął na Wydziale Humanistycznym studia socjologiczne zakończone uzyskaniem w lipcu 1952 roku stopnia magistra filozofii w zakresie socjologii. We wrześniu 1948 roku rozpoczął pracę dydaktyczną, wykładając na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego najpierw etykę społeczną, następnie od roku 1953 etykę szczegółową indywidualną, na koniec od 1958 do 1968 roku także etykę ogólną. W roku 1963 podjął wykłady z etyki na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie), okresowo wykładał także w WSD Paulinów i Franciszkanów. W roku 1965 rozpoczął pracę w katedrze etyki na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK w Warszawie (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) i kontynuował ją aż do przejścia na emeryturę w 1988 roku. Pełnił dwukrotnie funkcje dziekana: najpierw w latach 1957-64 na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, później w latach 1976-80 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK. W roku 1966 habilitował się na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK na podstawie rozprawy pt. Zagadnienie godziwej obrony sekretu, w 1973 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1982 profesora zwyczajnego.
Opublikował, między innymi: Zagadnienie godziwej obrony sekretu (Warszawa 1968); Etyczny problem samobójstwa(Warszawa 1970); Zarys etyki ogólnej (Kraków 1974); Zarys etyki szczegółowej. Cz. 1: Etyka osobowa. Cz. 2: Etyka społeczna (Kraków 1982); Życie i płeć człowieka. Przedmałżeńska etyka seksualna. Etyczny problem samobójstwa(Kraków 1978); Granice życia. Dylematy współczesnej bioetyki (Warszawa 1988); Za czy przeciw życiu? Pokłosie dyskusji (Kraków – Warszawa 1992), ponadto ogłosił ponad 120 rozpraw, artykułów i obszernych recenzji. Dwa dłuższe artykuły poświęcone etyce marksistowskiej przetłumaczone na język niemiecki przez H. Dahma ukazały się w scalonej formie pt. Die Marxistische Morallehre und Probleme der polnischen Gesellschaft der 70er und 80er Jahre(Köln 1990). Natomiast nie mogła się ukazać drukiem z powodu zakazu cenzury rozprawa doktorska i większa praca pt. Marksistowska doktryna moralności oraz szereg artykułów.
W pracy naukowej skoncentrował się głównie na studiach nad chrześcijańską filozofią moralności, śledząc równocześnie rozwój etyki marksistowskiej oraz innych kierunków etyki laickiej w Polsce. Często występował z referatami na sympozjach naukowych i konferencjach. Jest autorem pierwszego całościowego ujęcia etyki chrześcijańskiej w Polsce. Za podstawę głoszonej przez siebie teorii etycznej przyjął w formie ogólnych założeń antropologicznych teizm, spirytualizm i personalizm, natomiast opartą na nich normatywną doktrynę o moralności rozwijał zgodnie z fundamentalnymi tezami etyki tomistycznej. Akceptując ogólne sformułowania tych tez, najważniejsze z nich poddał treściowej reinterpretacji.
Wywiad z ks. prof. Tadeuszem Ślipko SJ: